Kliknij tutaj --> 🌤️ parafia św jana nepomucena w bochni

Jana Nepomucena, św. Jana Ewangelisty oraz św. Jana Sarkandra tworzą osobną przestrzeń, odgrodzoną od reszty kościoła żelazną kratą, tworząc kaplicę św. Anny. Na kracie znajduje się krucyfiks z Chrystusem, który według miejscowych podań przymyka oczy, aby zamknąć je w dniu końca świata. Parafia, kościół, msze adres parafii; Parafia św. Pawła Apostoła w Bochni : ul. Wyspiańskiego 25a 32-700 Bochnia Polska. Parafia św. Mikołaja Biskupa w Bochni : Plac św. Kingi 9 32-700 Bochnia Polska. Parafia św. Jana Nepomucena w Bochni : ul. Brzeźnicka 20 32-700 Bochnia Polska 10.00 – ZA PARAFIAN, ODPUST ku czci św. Jana Nepomucena. 10.00 – śp. Waldemar Chmielewski, Halina. 11.30 – ZA PARAFIAN, ODPUST ku czci św. Jana Nepomucena. OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE. 1. Z wielką radością obchodzimy dzisiaj w naszej wspólnocie parafialnej Uroczystość I Komunii Świętej. Parafia św. Mikołaja Parafia św. Jana Nepomucena Bochnia, ul. Ks. St. Wójtowicza 20 tel. 14 612 52 53. Bessów k.Bochni – Tanio! Sprzedam działkę 10 ar Parafie wchodzące w skład dekanatu. Parafia św. Mikołaja Biskupa w Bochni; Parafia św. Jana Nepomucena w Bochni; Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Borku; Parafia św. Stanisława Biskupa Męczennika w Brzeźnicy; Parafia św. Andrzeja Boboli w Gawłowie; Rektorat Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Gorzkowie Site De Rencontre 100 Gratuit Pour Senior. Początki pozyskiwania soli w okolicy Wieliczki i Bochni sięgają neolitu, a badania ar­ cheologiczne łączą ją z kulturą lendzielską (około 4000 lat Na obszarze Wieliczki zachowało się całe założenie solowarskie bazujące na wypływach miejscowej solan­ ki. Historia nowożytnego górnictwa rozpoczęła się w XIII w., kiedy to odkryto w sąsiedz­ twie tych dwóch miast znaczne pokłady soli kamiennej (stało się to podstawą legendy o pierścieniu św. Kingi). Obie osady w konsekwencji rozwoju górnictwa otrzymały prawa miejskie: Bochnia w 1253 r„ a Wieliczka w 1290 r. (Piotrowicz 1990). Z końcem XIII w. powstało największe przedsięwzięcie gospodarcze średniowiecznej Polski - Żupy Krakow­ skie, w skład których weszły obie kopalnie soli (Wieliczka i Bochnia) wraz z warzelniami. Żupą zarządzał mianowany przez króla żupnik, a na potrzeby administracji w obu mia­ stach wzniesiono zamki żupne (w Bochni zachowane są jego relikty). Szczególnie inten­ sywny rozwój górnictwa soli przypada na okres panowania Kazimierza Wielkiego. Żupy Krakowskie należały do największych ówczesnych przedsiębiorstw w całej Europie, a kres ich funkcjonowania przypadł na I rozbiór Polski. W 1772 r. Austriacy zajęli oba miasta, a dawne dobra królewskie przeszły pod administrację cesarską, oddzielną dla Wieliczki 96 Dziedzictwo salinarne Europy Środkowej i Bochni. Kopalnie działały także w okresie obu wojen światowych. W 1964 r. w Wielicz­ ce zaprzestano wydobycia soli kamiennej, pozostawiając jedynie produkcję soli warzonej (Brzoza 1990), a w 1994 r. zakończono całkowicie działalność na skalę przemysłową. Sól pozyskiwana jest obecnie jedynie jako produkt odsalania wód kopalnianych. W latach 90. XX w. zaprzestano także działalności górniczej w Bochni. Obie kopalnie pełnią obec­ nie funkcje muzealne i prowadzą szeroko zakrojoną działalność kulturalną i turystyczną (tab. 1). Szczególną formą działalności obu kopalni jest lecznictwo i profilaktyka zdrowia w oparciu o swoisty mikroklimat podziemnych wyrobisk oraz właściwości solanki. Oferta Tab. 1. Działalność kopalni soli w Wieliczce i Bochni w zakresie pełnionych współcześnie funkcji Zakres działalności Wieliczka Bochnia Muzealnictwo i ochrona dziedzictwa - wpis de rejestru zabytków (1976), - wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO (1978), - uznanie za Pomnik Historii (1994), - działalność Muzeum Żup Krakowskich z wystawą podziemną oraz w Zamku Zupnym (wraz z pracowniami i archiwum salinarnym), - organizacja konferencji naukowych z zakresu ochrony dziedzictwa górnictwa, - ochrona dziedzictwa przyrodniczego ( rezerwat przyrody nieożywionej Groty Kryształowe). - wpis de rejestru zabytków (1980), - wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO (2013), - uznanie za Pomnik Historii (2000), - zabytki techniki (ruchome), maszyna parowa z 1909 r. Turystyka - oferta podziemnych tras: trasa turystyczna, trasa górnicza, Tajemnice Wielickiej Kopalni, szlak pielgrzymkowy, - oferta podziemnej trasy turystycznej dla osób niepełnosprawnych, - multimedia i interaktywne aplikacje na trasach zwiedzania, - usługi przewodnickie w kilkunastu językach, - obiekty noclegowe: hotel .Grand Sal" w dawnych łazienkach, pokoje gościnne .Młyn Solny" oraz miejsca noclegowe pod ziemią .Stajnia Gór Wschodnich", - usługi towarzyszące, gastronomia i pamiątkarstwo. - oferta podziemnych tras turystycznych: trasa historyczna, Wyprawa w Słone Góry, trasa przyrodnicza, - podziemna ekspozycja multimedialna, - możliwość przeprawy łodzią (120 m), - w sąsiedztwie szybu Campi Osada VI Oraczy (rekonstrukcja wczesnośredniowiecznej osady), - Hotel .Sutoris" przy szybie Sutoris w części uzdrowiskowej kopalni wraz z restauracją i kafeterią - usługi towarzyszące, gastronomia i pamiątkarstwo. Lecznictwo uzdrowiskowe - Uzdrowisko Kopalnia Soli Wieliczka z podziemnym ośrodkiem rehabilitacyjnym (komory lecznicze oraz mała tężnia) - subterraneoterapia i haloterapia, - oferta pobytów dziennych i turnusów 21-dniowych, - przychodnia lekarska wraz z diagnostyką oraz specjalistą z zakresu medycyny pracy, - tężnie solankowe. - Uzdrowisko Kopalnia Soli Bochnia z podziemnym ośrodkiem leczniczym (rehabilitacja pulmunologiczna), - w ramach Centrum Rehabilitacji i Odnowy Biologicznej leczenie schorzeń neurologicznych, reumatycznych i dysfunkcji narządu mchu, - dodatkowo działająca grota solna. 97 Człowiek i jego działania. Spojrzenie geografa Zakres działalności Wieliczka Bochnia Kultura i sztuka - inspiracja dla wielu artystów (malarstwo, rzeźba, literatura, muzyka), - ekspresja twórcza górników, w tym unikatowe dzieła rzeźby solnej w podziemnych komorach, - organizacja koncertów, w tym muzyki poważnej ( doroczny Koncert Noworoczny, koncerty w ramach festiwalu Misteria Paschalis}, - działalność Reprezentacyjnej Orkiestry Dętej Kopalni Soli Wieliczka (rok założenia 1830), - plenery filmowe w kopalni, - działalność Muzeum Żup Krakowskich. - organizacja koncertów, wystaw i przedstawień. Edukacja - obsługa wycieczek szkolnych, lekcje muzealne, zajęcia w ramach tras turystycznych, - noclegi w podziemnej komorze z możliwością zabaw i zajęć sportowych. - obsługa wycieczek szkolnych, lekcje muzealne, zajęcia w ramach tras turystycznych, - noclegi w podziemnej komorze z możliwością zabaw i zajęć sportowych. Kult religijny - kult św. Kingi, - podziemny szlak pielgrzymkowy .Szczęść Boże’ wiodący przez kaplice (św. Kingi, św. Antoniego, św. Jana) oraz Golgota Wielickich Górników (pobłogosławione w 2010 r. przez kard. St. Dziwisza), - multimedialna kaplica św. Jana Pawła II w podziemnej części ekspozycji Muzeum Żup Krakowskich, - uroczyste msze święte, w tym podziemna Pasterka. - kult św. Kingi, - podziemna kaplica św. Kingi, - uroczyste msze święte, w tym podziemna Pasterka. Sport i rekreacja - organizacja zawodów sportowych pod ziemią - możliwość ćwiczeń indywidualnych i uprawiania gier zespołowych pod ziemią - organizacja eventów dla firm, w tym specjalne programy w ramach projektu Ekspedycja Wieliczka, - zagospodarowane tereny zielone wokół kopalni i Zamku Zupnego. - organizacja zawodów sportowych pod ziemią (np. cykliczne: Zawody Strzeleckie i Spinning Maraton), - organizacja eventów dla firm, - podziemna zjeżdżalnia o długości 140 m. Oprawa i organizacja wydarzeń - organizacja tradycyjnych biesiad górniczych, - sceneria i miejsce do organizacji konferencji (do 600 osób), szkoleń, zjazdów oraz imprez towarzyskich (np. bale, wesela). - sceneria i miejsce do organizacji konferencji (do 500 osób), szkoleń, zjazdów oraz imprez towarzyskich (np. bale, wesela). Źródło: opracowanie własne. 98 Dziedzictwo salinarne Europy Środkowej skierowana jest do osób cierpiących na choroby górnych dróg oddechowych oraz alergiczne. Duże tradycje pod tym względem posiada Wieliczka, gdzie pierwsze łazienki solankowe zostały oddane do użytku w 1838 r. Jedną z najnowszych inwestycji są tężnie solankowe działające od 2014 r. Wielowiekowe dzieje górnictwa soli w Wieliczce oraz zachowane do dzisiaj wyjątkowe dziedzictwo salinarne stało się podstawą do wpisania tutejszej kopalni na Listę Świato­ wego Dziedzictwa UNESCO już w 1978 r. jako jeden z 12 pierwszych obiektów świa­ ta. W 2013 r. wpis ten został rozszerzony także na kopalnię w Bochni i obecnie brzmi: Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni. Obecnie obiekty te stanowią dużą atrak­ cję turystyczną, szczególnie dzięki interesującym podziemnym trasom turystycznym. Na uwagę zasługuje przede wszystkim Wieliczka ciesząca się największą frekwencją nie tylko spośród wszystkich polskich tras podziemnych, ale należy także do najliczniej odwiedzanych tego rodzaju obiektów w Europie. W 2005 r. liczba zwiedzających przekro­ czyła 1 min, a w 2016 r. 1,5 min osób z ponad 140 krajów świata ( Solivar Solivar to obecnie dzielnica Preszowa, na którą składają się trzy niezależne wcześniej gór­ nicze miejscowości (Solna bana, Solhohrad i Svaby), połączone w 1970 r. w jedną jed­ nostkę. Ich początki sięgają średniowiecza. W 1223 r. król Bela IV darował tzw. Solny Potok (węg. Sópotok) i Solny Zamek (słów. Solny hrad) braciom Chypkaczy. Z 1332 r. pochodzą pierwsze wzmianki o tutejszej parafii, a od XV w. upowszechnia się węgier­ ska nazwa Soovar oraz słowacka Solna bana (poi. Kopalnia Soli). Pierwsze próby wydo­ bywania soli metodą górniczą podjęto wraz z budową szybu (1571-1572) o głębokości 155 m (nazwanego później Leopold), nadzorowanego przez zarządcę koronnego. Stopnio­ wo górniczy ośrodek rozbudowywał się, na powierzchni powstawały kolejne obiekty słu­ żące wydobyciu oraz przeróbce solnego urobku. Rozrastała się także sama osada, w której zamieszkiwali górnicy z rodzinami. Istotną zmianą było przejście z górnictwa głębinowe­ go na pozyskiwanie solanki w 1752 r. Nad szybem postawiono wówczas zadaszony obiekt wraz z kieratem na cztery pary koni, wyciągający na powierzchnię solankę magazyno­ waną w specjalnym zbiorniku, a następnie odparowywaną. Czysta sól przechowywana była w specjalnych magazynach. W 1799 r. cesarz Franciszek I nadał osadzie specjalny statut, na mocy którego zrównane zostały prawa wszystkich mieszkańców, miejsco­ wość zyskała własne sądownictwo, a górnicy zostali zwolnieni z zobowiązań wojskowych. Przez cały XIX w. kompleks rozszerzał się o nowe urządzenia, które umożliwiły nowy spo­ sób pozyskiwania soli z solanki - warzenie. Powstały wówczas dwie warzelnie (Frantisek i Ferdinand). Zakład solowarski pracował do 1924 r. (funkcjonowała tylko jedna warzel­ nia, drugą strawił pożar), przy czym w 1918 r. przeszedł na własność nowo powstałego państwa czechosłowackiego. W 1925 r. zakłady zostały przeniesione do nowej siedziby w niedalekim sąsiedztwie, bazującej na nowych odwiertach solanki. Po II wojnie świato­ wej zaczął się kolejny okres w rozwoju zakładów, które zaczęły produkować sól metodą ługowania. Produkcji zaprzestano definitywnie w 2009 r. (Verdon 2008; Peterec 2013). 99 Człowiek i jego działania. Spojrzenie geografa Ryc. 2. Solivar - zachowane obiekty dawnej osady górniczej i solowarskiej Objaśnienia: 1. Wieża sygnalizacyjna (klopaika), 2. Szyb Leopold z budynkiem kieratu (Gapeł), 3. Kaplica św. Rocha, 4. Zbiornik na solankę (tzw. ieterne), 5. Warzelnia Frantiśek, 6. Skład soli (tzw. Komora). Źródło: Michaeli, Kandraiovi 1998. W 1970 r. osadę solowarską objęto ochroną jako zabytek techniki. Współ­ cześnie Solivar jest oddziałem Słowac­ kiego Muzeum Techniki w Koszycach. Zachował się tutaj zespół obiektów, w skład którego wchodzą: szyb Leopold z budynkiem kieratu (Gapę/), magazyn/ skład soli z XVIII w. (tzw. Komora, odbu­ dowany w 2016 r. po pożarze w 1986 r.), zbiornik na solankę (tzw. ceterne), wa­ rzelnia Frantiśek z XVIII w., warsztaty rzemieślnicze, siedziba administracji i kilka domów mieszkalnych, w tym tzw. kuria - dom wyższego urzędnika. Nad całym założeniem wyraźnie domi­ nuje drewniana wieża sygnalizacyjna (tzw. klopaćka), usytuowana na hałdzie powstałej z urobku szybu Leopold oraz nieistniejącego już szybu Józef. Charak­ terystycznym elementem górniczego dziedzictwa są także zabytki sakral­ ne, w tym: kaplica św. Rocha z 1832 r., kościół pw. św. Jana Chrzciciela (tzw. kościół górniczy/bansky kostol) i nie­ wielka kapliczka św. Jana Nepomucena (ryc. 2). Ciekawym przykładem trwającej do dzisiaj tradycji jest koronkarstwo kloc­ kowe (słów. palićkovana cipka), którym tradycyjnie zajmowały się kobiety w ro­ dzinach tutejszych górników. Wyroby tego rękodzieła można podziwiać na wystawach lub bezpośrednio o koronkarek. Do tradycji tej nawiązuje nazwa ulicy (Ćipkarska) znajdują­ cej się w centrum dawnej osady Solna bana (Michaeli, Kandraćova 1998). Cały areał preszowskiego Solivaru jest znakomitym przykładem dziedzictwa wielowie­ kowej tradycji górnictwa i warzelnictwa soli. Należy do najlepiej zachowanych zabytków techniki nie tylko na obszarze Słowacji, ale w całej Europie Środkowej. Jego potencjał nie jest aktualnie w pełni wykorzystany, a może stać się jednym z markowych produktów tu­ rystycznych zarówno Preszowa, jak i całej Słowacji (Tej 2013). 100 Dziedzictwo salinarne Europy Środkowej Kopalnie soli kamiennej w Siedmiogrodzie O parafiiNajmłodsza bocheńska parafia, erygowana 15 sierpnia 1987 roku, usytuowana jest we wschodniej części miasta. Kościół Św. Jana Nepomucena budowano w latach 1984 - 1994, a poświęcił go bp Józef Życiński 19 września 1993 roku. Pierwszym proboszczem został...Czytaj więcejMsze święteOd poniedziałku do soboty: 6:30 i 17:30 Niedziela i uroczystości: 6:30, 8:00, 10:00, 11:30, 15:15, 17:30 (Msza Św. z Nieszporami) "Święta zniesione": 6:30, 8:00, 10:00, 16:00, 17:30Czytaj więcejKontaktParafia Św. Jana Nepomucena w Bochni ul. Ks. St. Wójtowicza 20 32-700 Bochnia Telefon: 014 612 52 53, 014 612 46 21 e-mail: bochnia2@ www: więcej MAKULATURA NA MISJE Dalej pomagamy wyposażać sale przedszkolne i szkolne w Centrum Dziecka w Yaounde w Kamerunie W sobotę 26 marca 2022 r rozpoczęliśmy dziewiąty rok akcji „Makulatura na misje”, zbiórką przy kościele św. Pawła Ap. w Bochni. Cała akcja jak zwykle cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem i zakończyła się wspaniałym wynikiem. Zebraliśmy 25 160 kg zużytego papieru i tektury. >>> zobacz Sześć osób przekazało ofiary pieniężne. Tak, więc na wyposażenie następnych sal szkolnych i przedszkolnych w Centrum Dziecka „Cite de vie – Mere Josepha w Yaounde – stolicy Kamerunu, przekazaliśmy 13 484 zł. Przy sprawnym odbiorze makulatury i umieszczaniu jej w kontenerach bardzo ofiarnie pracowali dorośli, młodzież i dzieci z parafii św. Pawła Ap. Nasza akcja „Makulatura na misje” ma również wymiar wychowawczy, gdyż włączają się do niej zawsze przedszkola, szkoły i placówki oświatowe. I tym razem nie zawiodły: Ochronka Sióstr Służebniczek w Bochni, Miejskie Przedszkole „Górniczy Kącik nr 3 w Bochni, Publiczne Przedszkole Parafialne pw. Błogosławionej Karoliny Kózka w Mokrzyskach, Przedszkole Samorządowe im. Św. Mikołaja w Rajbrocie, Szkoła Podstawowa Nr 7 w Bochni, Szkoła Podstawowa w Dąbrówce, Liceum Ogólnokształcące w Brzesku, Miejski Dom Kultury w Bochni. Do akcji włączyły się również: Parafia Matki Boskiej Fatimskiej w Kobylu, Urząd Gminy w Lipnicy Murowanej, Rejonowe Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Bochni, Sport-Relax – Sklep Sportowy w Bochni, Studio K w Łapczycy, Galeria Rondo, Kopalnia Soli w Bochni, Marex Firma Handlowa Hurtownia, Keijsers Interior Projects w Bochni, w Bochni, Auto Oaza w Lipnicy Dolnej, Gospodarstwo Ogrodnicze Kłósek Tomasz w Bochni. Zawsze wspierają nas bocheńskie sklepy, instytucje i portale internetowe, które bezinteresownie umieszczają plakaty i informacje o Akcji „Makulatura na misje”, za co szczególnie serdecznie im dziękujemy. Słowa wdzięczności kierujemy też osób, które bezinteresownie służą swoim transportem i pomagają osobom bez samochodów dostarczyć makulaturę na miejsce zbiórki. Dzięki sobotniej zbiórce i ludziom o otwartym sercu do przedszkola i szkoły będą mogły być przyjęte następne dzieci, które są pozbawione opieki i jedzenia przez cały dzień. Wszystkim wymienionym i niewymienionym darczyńcom za każdy oddany kilogram makulatury S. Kolbena i wspólnota sióstr Pasjonistek składa gorące podziękowania i zapewnienie o modlitwie. Zachęcamy również w miarę możliwości do przekazywania ofiar na budowę Centrum na konto: Elżbieta Czesława Frąckiewicz,ul. Henryka Sienkiewicza 24, 09-402 Płock Credit Agricol Bank Polska 16 1940 1076 6592 0145 0000 0000 dopisując przeznaczenie ofiary: – na budowę CENTRUM DZIECKA, lub przekazując 1% podatku na KRS 0000331212 z dopiskiem: „Na budowę CENTRUM DZIECKA w Kamerunie – K11″. Następną zbiórkę makulatury planujemy 28 maja 2022 r. przy parafii św. Jana Nepomucena. Maria Ślusarz Stowarzyszenie Rodzin Katolickich DT Oddział przy Parafii św. Pawła Ap. w Bochni

parafia św jana nepomucena w bochni